De Daudebardia rufa is een slakkensoort die een slakkenhuis op zijn rug heeft dat lachwekkend klein is. Hij behoort dan ook tot de semi-naakten; niet echt bloot maar aan zijn huisje heeft hij niets. Rolde hij er zich als babyslakje nog fijn in op, van de een op de andere dag haalt hij zijn glibberige vel eraan open en moet zijn slaapplaats in de koude aarde zoeken. Het lege schelpje torst hij, als een niet af te schudden en altijd pijnlijk aanwezig gemis, de rest van zijn leven nutteloos op zijn naakte rug mee.

Kinderen bouwen hutten, want thuis zijn kinderen nooit alleen. Hutten onder de eettafel, hutten achter de bank of hutten in bomen. George in Seinfeld, ook een soort kind, bouwde een hut onder zijn bureau zodat hij daar ongezien onder werktijd kon slapen. Ikzelf maakte een hut in mijn kledingkast, die ik van binnenuit op slot- en weer open kon draaien. Hier las ik boeken, of speelde er in het donker met mijn drie-kleuren zaklamp. Helemaal gelukkig was ik als mijn moeder mijn slaapkamer binnenkwam om me te zoeken en vergeefs terug de trap af liep naar de huiskamer, en ik pas wanneer ik dat zelf verkoos naar beneden kon gaan.

Toen ik groter werd droomde ik van een slaapkamer die all-in was, zodat ik deze nooit hoefde te verlaten. Mijn eerste eigen woning was dan ook precies dat; bed, bad, koelkast, wc en tv op een zolder van 30m2, en in het dak twee ramen voor het licht. Later bewoonde ik een vakantiewoning op de bovenste verdieping van een huis op een heuvel in Lyon. Het bevond zich achter een binnentuin met sinaasappelboom. De keuken was een soort doosje dat eveneens dienstdeed als huiskamer, met maar net genoeg plek voor een twijfelbankje en een kleine boekenkast. Het was als een vogelnest met een enkel raam dat uitzag op daken. Een huis waar de enige deur de deur naar buiten is, is als een hut. En in een hut mag niemand onuitgenodigd binnenkomen.

Nu woon ik in een huis met vele kamers. En geen enkele deur heeft een slot. De kleine huisjes ben ik ontgroeid en semi-naakt breng ik binnen met zijn drietjes mijn dagen door. En kijk naar het huttenbouwen van mijn kind op de bank onder mijn opgetrokken benen.

11 december 2020